แม่น้ำเทมส์...ธารชีวิตแห่งอังกฤษ(ตอนจบ)

by **Admin** Wed Jun 24, 2009 5:58 am

เมือง เฮนลีย์ เป็นเมืองชายฝั่งแม่น้ำเทมส์ เมืองถัดจากอ๊อกซ์ฟอร์ด ถึงจะเป็นเมืองเล็กๆ แต่ว่ามีชื่อเสียงที่สุดในโลกในการแข่งขันเรือพาย ซึ่งดังกว่าการแข่งขันเรือพายระหว่างมหาวิทยาลัยอ๊อกซ์ฟอร์ดและเคมบริดจ์เสียอีก ในฤดูร้อนต้นเดือนกรกฎาคมของทุกปี จะมีนักพายเรือทั่วทุกมุมโลกมาแข่งขันเรือ Henley Royal Regatta ซึ่งเสมือนการแข่งขันกรังด์ปรีซ์ของเรือพายเลยทีเดียว มันไม่ใช่เพียงการแข่งขันเรืออย่างเดียว แต่อาจจะกล่าวได้ว่าเป็นเทศกาลอันสุนทรีของเมืองนี้ คือบรรดาผู้มาชมจะมีมาด ผู้ดีอังกฤษ มาประชันกัน แต่งตัวราวกับอยู่ในบรรยากาศต้นศตวรรษที่ 19
หงส์ในแม่น้ำเทมส์บริเวณพระราชวังวินด์เซอร์ เลยเลาะลงมาผ่านเมืองเฮนลีย์ จะเป็นแหล่งอนุรักษ์ของสัตว์ที่ถือกันว่าเป็นสัญลักษณ์คู่แม่น้ำเทมส์มากว่า 800 ปี มันคือหงส์ขาวแห่งเทมส์ ในอดีตมันเป็นอาหารจานสำคัญของชาวบ้านสองฟากฝั่งเทมส์ แต่ในปัจจุบันมันเป็นสัตว์ที่ต้องได้รับการอนุรักษ์ดูแลเพื่อให้คงอยู่ โดยเป็นหน้าที่ของชาวบ้านตั้งแต่เมืองมาร์โลว์จนถึงเฮนลีย์ ที่อยู่สองฟากฝั่งเทมส์ หงส์พวกนี้ในปลายเดือนกรกฎาคมของทุกปี จะมีคณะกรรมการอนุรักษ์ชีวิตหงส์แห่งเทมส์
ซึ่งเป็นบุคคลผู้มีเกียรติ มียศฐาบรรดาศักดิ์ของเมือง ลงเรือลัดเลาะสำรวจหงส์ โดยช่วงนั้นจะเป็นช่วงที่หงส์มีลูกน้อยว่ายลอยไปตามน้ำ ในแหล่งที่ทราบกันว่าหงส์มักจะทำรังกันที่นั่น
ในยุคทิวดอร์ ชายฝั่งแม่น้ำเทมส์จะมีเสียงดนตรีลอยอ้อยอิ่งจากปราสาทของกษัตริย์และขุนนางที่ตั้งเรียงรายจากกรีนิชจนถึงแฮมป์ตัน แต่ปัจจุบันดูเหมือนจะเหลือ ปราสาทวินด์เซอร์ เพียงแห่งเดียวที่ควีนอลิซาเบธ ที่ 2 และราชวงศ์ยังเสด็จมาประทับบ้างเป็นครั้งคราว ในบรรดาปราสาทริมแม่น้ำ พระราชวังแฮมป์ตันคอร์ท จะสวยกว่าทุกแห่ง และได้ฉายาว่าเป็น แวร์ซายส์แห่งอังกฤษ สร้างขึ้นราว ค.ศ.1500 บนเนื้อที่กว่า 2,000 เอเคอร์ ภายในมีห้องมากมายถึง 280 ห้อง ใช้เป็นสถานที่รับรองราชอาคันตุกะของอังกฤษมาทุกยุคทุกสมัยจนถึงปัจจุบัน ลัดเลาะลงสู่ปากแม่น้ำ ความสำคัญของเทมส์ก็ยิ่งเพิ่มทวี เพราะเป็นเส้นทางสำคัญที่ชนกลุ่มต่างๆ ในอดีตไม่ว่าจะเป็นโรมัน แซกซอน และเดนส์ ใช้เดินทางจากทะเลเข้าสู่ใจกลางเกาะอังกฤษ จูเลียส ซีซาร์ กรีธาทัพขึ้นฝั่งที่แม่น้ำเทมส์ได้สำเร็จเมื่อ 54 ปีก่อนคริสตกาล และเอาชนะพวกไบรตันเจ้าถิ่น มีการสร้างถนนเชื่อมต่อชุมชนตอนล่างของแม่น้ำเทมส์ จนกลายเป็นเมืองใหญ่ที่มีความสำคัญทางการค้าและการทหารแห่งเกาะอังกฤษ เมืองดังกล่าวมีชื่อว่า ลอนดินิอุ้ม ซึ่งต่อมาได้เพี้ยนเป็น ลอนดอน เมืองสำคัญที่สุดริมฝั่งแม่น้ำเทมส์นั่นเอง ลอนดอน เป็นเมืองอกแตกเช่นเดียวกับกรุงเทพฯ จึงต้องมีการสร้างสะพานเชื่อมสองฝั่งเมืองข้ามแม่น้ำเทมส์นับสิบๆ สะพาน เพื่อให้ทันกับการเจริญเติบโตทางการค้าที่พัฒนาอย่างรวดเร็ว จนกลายเป็นนครหลวงของโลกในศตวรรษที่ 18 ก่อนจะเสียตำแหน่งให้ นครนิวยอร์ก ไปในช่วงต้นศตวรรษที่ 20
สะพานข้ามแม่น้ำเทมส์ที่สวยงามและเป็นภาพสัญลักษณ์ของอังกฤษ ได้แก่ สะพานทาวเวอร์บริดจ์ ช่วงที่ลอนดอนเจริญสุดๆ สะพานแห่งนี้ต้องเปิดปิดให้เรือเดินสมุทรขนาดใหญ่เข้าออกจากเมืองท่าลอนดอนไปยังเมืองท่าทั่วโลกวันละร่วม 10 ครั้ง แต่ปัจจุบันพาวเวอร์บริดจ์จะเปิดให้เรือใหญ่เข้าออกเพียงอาทิตย์ละ 2-3 ครั้งเท่านั้น ในยุคอุตสาหกรรมของกรุงลอนดอนช่วงศตวรรษที่ 18 แม่น้ำเทมส์เป็นแม่น้ำที่ตายไปแล้ว มีมลภาวะเพราะโรงงานต่างทิ้งน้ำเสียลงไปในแม่น้ำ ในปี 1849 และ 1854 มีความเสื่อมโทรมขนาดหนัก เกิดอหิวาต์ระบาดที่ให้ชาวลอนดอนเสียชีวิตอย่างรวดเร็วถึง 25,000 ราย เทมส์ก็คือแม่น้ำที่สกปรกเลวร้ายที่สุดในโลกสายหนึ่ง ไม่มีสัตว์น้ำชนิดไหนอาศัยอยู่ได้นอกจากปลาไหลบางชนิด ทั้งที่ในสมัยก่อนเทมส์อุดมไปด้วยปลาต่างๆ แต่เมื่อหลังสงครามโลกครั้งที่ 2 อังกฤษได้สังคายนาประเทศ พร้อมๆ กับการสร้างเมืองที่ย่อยยับจากการถล่มของเยอรมัน หน่วยงานรักษาแม่น้ำเทมส์และหน่วยงานกิจการอุตสาหกรรม ได้ร่วมมือกัน เอาจริง กับการทิ้งของสียลงไปในเทมส์ พยายามรักษาให้เทมส์กลับฟื้นคืนมาอีก และก็ราวกับอาศัยปาฏิหาริย์ เพียง 30 ปีจากนั้น สภาพของแม่น้ำเทมส์ก็ดีขึ้น สภาพมลภาวะเป็นพิษหมดไปถึง 90 เปอร์เซ็นต์ แม่น้ำเทมส์ได้กลายเป็นแม่น้ำที่แสนสะอาดเหมือนกับอดีต มีนกน้ำ ปลาหลากพันธุ์มาอาศัยอยู่ และพบว่าในท้องน้ำเทมส์มีปลาพันธุ์ต่างๆ ถึง 104 ชนิด โดยในจำนวนนั้นมีอยู่ถึง 20 ชนิด ที่แทงบัญชีสูญพันธุ์ไปแล้วเมื่อ 15 ปีก่อน ก็กลับมามีอีก ซึ่บนับว่าเป็นเรื่องที่น่ายินดีมาก และที่ดีที่สุดก็คือ แม่น้ำเทมส์ไม่มีปลาแซลมอนมานานกว่า 150 ปีแล้ว ทั้งที่ในอดีตเคยมีอยู่ เจ้าหน้าที่การประมงของอังกฤษจึงทดลองนำลูกปลาแซลมอนเกือบ 2 แสนตัวปล่อยลงไปในแม่น้ำเทมส์ บัดนี้ปลาแซลมอนได้กลับมาเป็นปลาที่มีอยู่ประจำถิ่นแห่งเทมส์ไปแล้ว อย่างไรก็ตาม พ่อเฒ่าเทมส์ ก็ไม่ใช่เพื่อเป็นที่สร้างสรรค์ชีวิตอย่างเดียว แต่เป็นหนทางสุดท้ายของชีวิตมนุษย์ ซึ่งมากมายมาฝากร่างและวิญญาณในท้องน้ำแห่งนี้
ตำรวจนครบาลกรุงลอนดอนแผนกรักษาการณ์แม่น้ำเทมส์เล่าว่า สะพานวอเตอร์ลู เป็นสะพานที่มีผู้ชอบมากระโดดน้ำทิ้งวิญญาณกันมากที่สุด อาจเป็นเพราะว่าราวสะพานที่นั่นกระโดดง่าย แล้วก็ไม่เป็นเป้าสายตาคนนัก ผิดกับสะพานอื่น ตำรวจรักษาการณ์แม่น้ำเทมส์นั้นมีมานานแล้ว มีมาก่อนตำรวจนครบาลแห่งลอนดอนเสียอีก โดยก่อตั้งในรูปแบบของผู้พิทักษ์ผลประโยชน์ชาวเรือ เมื่อ ค.ศ.1789 ป้องกันโจรที่ขโมยของตามเรือต่างๆ แต่ในปัจจุบันนี้งานของตำรวจรักษาการณ์แม่น้ำเทมส์ดูน้อยลงไป โจรแห่งเทมส์ก็หมดสมัยที่จะหากินกับการขโมยทางเรือ หน้าที่ของตำรวจแผนกนี้ที่ดูทำกันจริงจังก็เพียงเตรียมเคลียร์พื้นที่น่านน้ำเทมส์ในช่วงพัทนีย์ถึงทะเลสาบมอร์ท ซึ่งมีระยะทาง 4.2 ไมล์ สำหรับการแข่งขันเรือของ 2 สถาบันที่มีชื่อเสียงของอังกฤษ นั่นคือการแข่งเรือระหว่างมหาวิทยาลัยอ๊อกซ์ฟอร์ด และเคมบริดจ์
การแข่งเรือพายเช่นนี้ถือว่าเป็นกีฬาแห่งเทมส์ที่ไม่มีวันดับสูญ มันถือกำเนิดมาจากชาวน้ำที่ใช้เรือสัญจรไปมานับแต่โบราณกาล จนกระทั่งสถาบันการศึกษาถือว่าเป็นกีฬาที่มีเกียรติ ในปัจจุบันนี้อังกฤษมีสโมสรพายเรือดังกล่าวถึง 200 สโมสร มีนักพายเรือที่ลงทะเบียนถึง 11,000 คน
อาทิตย์อัศดงแล้ว...สายน้ำแห่งเทมส์ยังคงราบเรียบ เรือน้อยใหญ่เปิดหวูดเหมือนเสียงถอนหายใจ หลังจากทำงานเหน็ดเหนื่อยมาทั้งวัน ถึงเวลาที่ต้องพักผ่อน แสงไฟริมฝั่งเริ่มทอประกายระยิบ เงาของสะพานทาวเวอร์บริดจ์ทอดทาบไปตามสายน้ำ มันเป็นภาพแห่งความงดงาม ภาพแห่งศักดิ์ศรี ที่ไม่ว่าชาวใดหรือชาวอังกฤษเจ้าของประเทศเอง มองแล้วต้องบอกกับตัวเองว่า...เทมส์คือสายนทีที่เป็นทั้งชีวิตและวิญญาณแห่งอังกฤษ...

Atan	Hello, Dinah. Did you have a good trip ?
Dinah	It was not too bad. In fact I managed to sleep a bit. ______1______ ( to express satisfaction )
…